“ในเมื่อไม่มีค่าพอ ก็ไม่สามารถที่จะนับเป็นเพื่อนได้”

เพื่อนของฉันไม่ได้มีมากมายเหมือนคนอื่นเขา ถึงเราจะมีกันอยู่แค่ 5 คน แต่ฉันก็เชื่อมั่นว่าเพื่อนทั้ง 4 คนของฉันนั้นดีที่สุด ไม่ต้องเสแสร้งแกล้งทำ มีอะไรก็ช่วยเหลือแบ่งหน้าที่กันทำ คอยให้กำลังใจกัน เป็นคนที่คอยรับฟังปัญหาของกันและกัน ถึงจะมีโกรธกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง แต่สุดท้ายเราก็คืนดีกัน
ฉันมักจะบอกตัวเองเสมอว่า ในเมื่อเสแสร้งแกล้งทำ ในเมื่อไม่ห่วงใยกัน ไม่รักกัน แล้วเราจะไปนับเป็นเพื่อนด้วยทำไม มันเสียความรู้สึกเอาซะเปล่าๆ “ในเมื่อไม่มีค่าพอ ก็ไม่สามารถที่จะนับเป็นเพื่อนได้” คนที่คอยจะหลอกลวงมีอยู่ตั้งมากมาย บางทีคนที่เราทุ่มเทให้หมดทั้งใจ เหนื่อยแล้วเหนื่อยอีกเพื่อเขา เขาก็ไม่เคยเห็นค่าเรา ไม่สนใจเรา แต่ไปสนใจคนโง่ที่ไหนก็ไม่รู้ ฮะฮะฮ่า แต่อยากบอกว่าฉันน่ะโง่กว่าคนๆนั้นอีกล่ะ เพราะอะไรน่ะหรอ ?? ก็เพราะ...ฉันมันโง่ที่ไม่เลิกทุ่มเทไงล่ะ ก๊ากๆ ขำตัวเองชะมัด *-*